หน้าจอลวดลิ่มและหน้าจอแบบมีรูเป็นสื่อคัดกรองสองประเภทที่ใช้กันทั่วไปในอุตสาหกรรมต่างๆ. พวกเขามีโครงสร้างที่แตกต่างกัน, ลักษณะการออกแบบ, และการใช้งาน.

หน้าจอลิ่มลวด

หน้าจอลวดลิ่ม, หรือที่เรียกว่าหน้าจอลวดโปรไฟล์, ประกอบด้วยชุดสายไฟรูปทรงที่เรียกว่าโปรไฟล์ซึ่งเชื่อมเข้ากับแท่งรองรับ. สิ่งนี้จะสร้างช่องเปิดที่สามารถปรับเปลี่ยนได้ตามความต้องการของการใช้งาน.

ข้อดี:

1. ไม่อุดตัน: การออกแบบลวดรูปตัว V ช่วยให้การทำงานไม่อุดตัน, ซึ่งมีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการใช้งานที่เกี่ยวข้องกับของเหลวและอนุภาคละเอียด.
2. มีความแข็งแรงสูง: กระบวนการเชื่อมให้ความแข็งแรงและความแข็งแกร่งสูง.
3. ปรับแต่งได้: ขนาดช่อง, รูปร่างลวด, และระยะห่างของก้านสามารถปรับแต่งได้ตามความต้องการใช้งาน.
4. พื้นที่เปิดโล่งสูง: พวกเขามักจะให้พื้นที่เปิดโล่งที่สูงกว่าเมื่อเทียบกับหน้าจอที่มีรูพรุน, ซึ่งอาจส่งผลให้อัตราการไหลสูงขึ้น.

หน้าจอพรุน

ตะแกรงเจาะรูเป็นแผ่นวัสดุ เช่น เหล็ก, สแตนเลสสตีล, หรือพลาสติกที่เจาะรูเป็นลวดลายหรือจัดวางเฉพาะ.

ข้อดี:

1. อเนกประสงค์: สามารถใช้งานได้หลากหลายเนื่องจากมีขนาดรูที่หลากหลาย, รูปร่าง, และรูปแบบที่มีอยู่.
2. ความทนทาน: ขึ้นอยู่กับวัสดุที่ใช้, พวกเขาสามารถให้ความทนทานสูงและทนต่อสภาพแวดล้อมที่มีฤทธิ์กัดกร่อน.
3. ประหยัด: โดยทั่วไปจะมีราคาถูกกว่าการผลิตมากกว่าหน้าจอลวดลิ่ม.

ความแตกต่างที่สำคัญ

ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างหน้าจอลวดลิ่มและหน้าจอแบบมีรูคือ:

1. โครงสร้าง: หน้าจอลวดลิ่มทำจากลวดรูปตัววีที่เชื่อมเพื่อรองรับแท่ง, ในขณะที่ตะแกรงเจาะรูนั้นเป็นแผ่นวัสดุที่มีรูเจาะอยู่.
2. การอุดตัน: หน้าจอลวดลิ่มมีโอกาสน้อยที่จะอุดตันเนื่องจากการออกแบบลวดรูปตัววี, ในขณะที่ตะแกรงที่มีรูพรุนอาจเสี่ยงต่อการอุดตันมากกว่า.
3. การปรับแต่ง: หน้าจอลวดลิ่มมีตัวเลือกการปรับแต่งเพิ่มเติมในแง่ของขนาดช่องและรูปร่างของลวด, ในขณะที่ตะแกรงเจาะรูให้ทางเลือกมากขึ้นในแง่ของขนาดและรูปแบบของรู.
4. ค่าใช้จ่าย: โดยทั่วไปหน้าจอที่มีรูพรุนจะมีราคาถูกกว่าในการผลิตมากกว่าหน้าจอลวดลิ่ม.
5. อัตราการไหล: หน้าจอลวดลิ่มมักจะมีอัตราการไหลสูงกว่าเนื่องจากมีพื้นที่เปิดโล่งสูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับหน้าจอที่มีรูพรุน.

จดจำ, การตัดสินใจใช้ตะแกรงลวดลิ่มหรือตะแกรงเจาะรูจะขึ้นอยู่กับข้อกำหนดเฉพาะของการใช้งานของคุณ.